Wie (her)kent een jonge mantelzorger?

De tijd dat op onze oude dag onze kinderen voor ons zullen zorgen, ligt volgens velen ver achter ons. En die situatie wordt er niet beter op, zo voegt men er soms onheilspellend aan toe. Want we leven in een prestatiemaatschappij, in een individualistische samenleving, waarin iedereen slechts oog heeft voor de eigen noden en behoeften. Waarin men alleen gericht is op het eigen geluk.  En in die zucht naar een beter bestaan is er geen ruimte meer voor onze ouders, voor onze ouderen, zeker niet als ze hulpbehoevend zijn. Althans: dit is de negatieve kijk op de wijze waarop mensen met elkaar omgaan.

De positieve kijk is dat we wel degelijk oog voor elkaar hebben en voor elkander klaar staan. We nemen vrij van ons werk om met onze vader naar het ziekenhuis te gaan, omdat hij erg bang is voor de uitslag van het onderzoek. We halen de boodschappen voor onze oma, die zelf te slecht ter been is en we blijven vervolgens bij haar voor een kopje thee, een praatje en een lach. En we doen het graag en vanzelfsprekend.

Jonge mantelzorgers
Uit cijfers blijkt echter dat zo’n 25% van de jongeren ook deze zorg verleent en dat langdurig en intensief doet. Dan gaat het bijvoorbeeld om de zorg voor een zieke ouder, voor een verstandelijk beperkt broertje of voor een verslaafde zus. Dit zorgen voor een naaste doen deze jonge mantelzorgers niet af en toe, maar voortdurend. Hun naaste is soms volledig van hen afhankelijk en kan zonder deze jonge mantelzorgers niet zelfstandig functioneren.

Voor deze jonge mantelzorgers is de zorg voor een naaste vaak een loden last. Een last die ze soms zelf niet als last erkennen, maar waar ze wel onder gebukt gaan. Een last waar ze niet over praten met anderen. Daarom wordt het ook wel een verborgen probleem genoemd, er zijn niet veel mensen die zeggen dat zij geen jongeren kennen die mantelzorg verlenen.

Op momenten dat deze jongeren er wel over praten, zijn hun verhalen indringend, schrijnend en voorspellen een groot maatschappelijk probleem. Verhalen van jongeren die de zorg voor hun ouders of naaste eigenlijk niet meer kunnen dragen, onder deze zorg dreigen te bezwijken en daardoor zelf uit te vallen. Verhalen van jongeren die zelfs hun opleiding en hun loopbaan opgeven, om voor hun ouder te kunnen zorgen. Of slecht presteren op school en dat men op school de oorzaak zoekt in gedragsproblemen, desinteresse of in de capaciteiten van de jongere, terwijl het daar niet aan ligt. Als zij uitvallen, heeft dat onmiddelijk gevolgen voor degenen voor wie zij zorgen, maar ook voor hen zelf.

Herkenning en erkenning
Daarom is het belangrijk dat we oog hebben voor deze jonge mantelzorgers en hen op tijd herkennen en erkennen. Een kleine blijk van erkenning is de jaarlijkse ‘Dag van de Mantelzorg’ die op 10 november plaatsvindt. Dit jaar organiseerde Zwolle echter de ‘Week van de mantelzorg’, waarin er allerlei activiteiten voor mantelzorgers werden georganiseerd.

De PvdA steunt dit initiatief van harte. Zoals gezegd is het een kleine blijk van erkenning voor jongeren die groots en onmisbaar zijn.