We zijn niet zo machteloos als het soms voelt

Afscheid nemen en uitkijken naar nieuwe dingen die op ons pad komen: vaarwelkom. In vele artikelen, columns, toespraken, bij de borrel en tv programma’s is dat het vaste thema rond oud & nieuw. Een ‘natuurlijk’ moment om terug te kijken naar wat geweest is en vooruit te kijken naar wat komt. Stilstaan bij hetgeen je doet, kijken of je nog bezig bent met wat je voor ogen had en of je dat ook op de goede manier doet.

En dan sta ik voor een dilemma. Want een terugblik op het afgelopen jaar roept bij mij in de eerste plaats veel machteloosheid op, over afschuwelijke gebeurtenissen in de wereld waaraan ik niets lijk te kunnen veranderen. Aanslagen, oorlog en vluchtelingen overal. Haat, paniek en angst als reactie daarop en ontwrichte gemeenschappen en samenwerkingsverbanden als gevolg. Soms leg ik de krant gewoon maar even weg, als ik weer tranen in mijn ogen krijg.

Soms komt die wereld heel dicht bij. Als een jong Syrisch-Armeens echtpaar tijdens een ledenvergadering komt vertellen hoe hun leven er sinds 2011 uitziet, dan grijpt dat iedereen aan. Sameer en Hayarpi zijn allebei apotheker en willen dolgraag aan het werk. Het lijkt erop dat met de hulp van verschillende lokale en landelijke partijgenoten dat binnenkort gaat lukken. Of de vier Syrische broers die kwamen eten bij mij en mijn collega’s. Of de IJsselhallen, waar we al ruim een jaar crisisopvang huisvesten en waar we dat ook nog een tijd zullen blijven doen. Of bij de #gastvrij038 die spontaan ontstond bij een debatavond in Club Cele en waar heel veel Zwolse initiatieven om vluchtelingen op te vangen de revue passeren. En ook als je als gemeenteraad in januari gaat spreken over een permanente opvanglocatie voor asielzoekers in onze stad.

Dan ben ik ontzettend trots op onze stad, die zo sterk en zo veerkrachtig is dat we dit met zijn allen kunnen geven, kunnen doen. Het zou te veel eer zijn dat alleen aan de politiek toe te schrijven, misplaatst ook vooral. Maar de Zwolse politiek is wel een onderdeel van dit klimaat en als je naar andere gemeenten kijkt, zie je ook wat politici soms kunnen verprutsen.

En dan kom ik uit bij al die zaken die we in het verkiezingsprogramma hebben gezet, gewoon voor de mensen in Zwolle. En bij de dingen die we daarvan al gerealiseerd hebben dit jaar en alle andere zaken die ook aandacht vroegen. Dat we in Zwolle heel goed in staat zijn de kwaliteit van de zorg op orde te houden. Dat we al meer dan 300 extra sociale huurwoningen hebben gepland, dat we de wijkbibliotheken hebben behouden, dat we niet bezuinigen op het armoedebeleid, dat we een eigen rood-groene agenda hebben gemaakt, dat er meer banen aan de onderkant van de arbeidsmarkt zijn bijgekomen en ga zo maar door.

Blijkbaar zijn we met zijn allen toch niet zo machteloos als het soms voelt. En laten we onszelf dat ook vooral niet aanpraten. Want juist een samenleving die zichzelf sterk en weerbaar voelt, is in staat ook van betekenis te zijn voor al die mensen in onze stad én in de wereld die dat heel hard nodig hebben op dit moment.