Ontmoetingen (uit de nieuwsbrief april 2013)

Ontmoetingen

Het mooie van het raadswerk is niet alleen dat je mag meedenken en beslissen over de ontwikkeling van je eigen stad. Minstens net zo mooi zijn de vele ontmoetingen die je hebt in de stad. Je komt op de meest uiteenlopende plaatsen en spreekt met allerhande Zwollenaren. Allereerst zijn daar de voor de hand liggende werkbezoeken aan diverse gesubsidieerde instellingen en samenwerkingspartners. Van atletiekvereniging, schouwburg, wijkvereniging, bibliotheek, welzijnsorganisatie en zorgcomplex tot sociale werkplaats en Rova. En daarnaast heb je de krenten in de pap. Niet zoals sommige mensen zullen denken, de uitstapjes waar wij ons een lekker laten fêteren en met kado’s overladen. Nee, dat mag gelukkig niet. We hebben afgesproken geen kado’s te accepteren die duurder zijn dan 50 euro en als we een kadootje krijgen is het vaak iets dat iemand zelf heeft gemaakt of een entreekaartje voor het een of ander. In dat licht is het wel vermeldenswaardig dat we als raad eens in de vier jaar door PEC Zwolle worden uitgenodigd voor een informatiebijeenkomst die wordt afgesloten met een gezamenlijke maaltijd en een voetbalwedstrijd. Dat is op het randje. Een maaltijd en een kaartje, afhankelijk van hoe je rekent, komt aardig in de buurt van 50 euro. Aan de andere kant, PEC is een belangrijke partner, niet alleen als aanjager voor de breedtesport maar ook als partner of initiator van allerlei sociale projecten en als verbinder in de regio. Daarom accepteren we deze uitnodiging eens per vier jaar. De bijeenkomst met PEC is net weer geweest, ik was erbij. Het was informatief en goed om de betrokkenen daar weer eens te spreken het eten was lekker maar ik hou niet van voetbal dus ik ben na een verkleumde eerste helft op de tribune weer naar huis gegaan.

Maar goed, de krenten in de pap, de échte krenten, dat zijn dus niet dit soort bezoeken. De echte krenten zijn de ontmoetingen en bezoeken die je anders niet snel zou meemaken. Ik ben nu zeven jaar raadslid en ik ben bijvoorbeeld al eens bij een hondentraining van politiehonden geweest, waarbij ik een pak aan kreeg en een hond me ‘aanviel’. Een ontmoeting met een expert bij het waterleidingbedrijf over de kwaliteit van ons drinkwater heeft ook veel indruk op me gemaakt. Of de boogschuttersvereniging die me lieten boogschieten of de grote club Turkse en Chineese dames die me meevroegen in een bus naar Brussel om te gaan kijken bij het europarlement.

Recent mocht ik tijdens het Nationale Voorleesontbijt voorlezen aan een groep peuters, ontroerend leuk om te doen. Alle voorlezers in heel Nederland lezen op het zelfde moment hetzelfde boek voor. Brandweermannen, politieagenten en postbodes doen dat ook en eigenlijk alles in uniform is natuurlijk veel populairder dan raadsleden voor een kleuterklas maar als je er eenmaal bent maakt dat niets meer uit. Vijftien peutertjes die eerst adembenemend stil en na vijf minuten overdonderend enthousiast meeleven met jou voorleesverhaal. Ik kan mij niets leukers voorstellen. Na het verhaal kreeg ik een krentenbol.

Eefke Meijerink.