‘Domweg gelukkig in Zwolle’. Dat was de titel van een mooi artikel in de Volkskrant over Zwolle van 11 juni. Logisch dat veel mensen dat artikel en dan vooral de kop ervan gebruikten om een beetje mee te pochen: want het ís hier ook fijn wonen voor veel mensen. Ik had er zelf toch een dubbel gevoel bij. Want tegelijkertijd zien en horen we mensen die worstelen met hun maandlasten. Zwollenaren die naast alle duurder wordende boodschappen, en energielasten er op 1 juli een huurverhoging bijkrijgen en maandelijks amper rondkomen. Zwollenaren die nog steeds enkel glas hebben en waarbij renovatie maar uitgesteld en uitgesteld wordt. Zwollenaren die wel wat anders aan hun hoofd hebben dan waar de dichtstbijzijnde kroeg is.
Het artikel zelf was gelukkig ook genuanceerder dan de kop. ‘Groeiende steden zijn ophopingen van economische voorspoed, maar ook van maatschappelijke ellende’. En iets verderop: ‘De kunst is dat beleidsmakers zich bewust zijn van de dynamiek, en zo bij ieder besluit alle brede welvaartsbelangen tegen elkaar afwegen.’ En dat voorzitter, brengt mij bij de weging van onze fractie van de voorjaarsstukken. Worden de welvaartsbelangen goed tegen elkaar afgewogen? Zijn we op de goede weg?
Eerlijk gezegd: in de voorjaarsstukken zien we geen grote verrassingen, geen afwijkingen die wat ons betreft alarmerend zijn. Wel zien we ontwikkelingen in de samenleving die ons zorgen baren, ik had het er al eerder over: de dieper wordende kloof, tussen mensen die wel van die brede welvaart kunnen profiteren en diegenen die dat niet kunnen.
Daarom willen we het hebben over 3 belangrijke punten in relatie tot die brede welvaart:
1) De financiën
2) Gezondheidsverschillen
3) Bestaanszekerheid
De financiën. Het afwegen van belangen wordt zichtbaar in onze gemeentelijke begroting. Hoeveel geld geven we waar aan uit? De nota van de wethouder over het handelingsperspectief in het licht van extreme prijsstijgingen onderstreept de onzekerheid van de gemeentelijke financiën aan de uitgavenkant en uit de MPV blijkt dat we op termijn hieruit steeds minder inkomsten kunnen verwachten. Dan komen wij terug op ons eerdere punt: hoe verstandig is het om toch automatisch geld te willen blijven storten in het Investeringsfonds, terwijl we in deze onzekere financiële omstandigheden verkeren van toenemende lasten en afnemende inkomsten? Wij pleiten daarom nogmaals voor een integrale afweging bij de begroting zonder op voorhand 50% van de MPV te bestemmen voor het investeringsfonds. Dat achten wij verstandig financieel beleid. We hebben ook vraagtekens over het voorstel om de raad pas te laten beslissen bij overschrijdingen bij projecten vanaf 250.000. Daar zijn wij geen voorstander van, namelijk. We horen graag hoe de wethouder dit ziet.
Dan over gezondheidsverschillen.
Het Participatiefonds voor volwassenen wordt nog steeds goed wordt gebruikt, onder andere voor sportabonnementen en voor reiskostenvergoeding. We hebben in november samen met de SP en met steun van het CDA gepleit om de bezuiniging op het Participatiefonds door het uitsluiten van AOW’ers, terug te draaien. Gezien de recente extreme prijsstijgingen, in combinatie met de afname van sportdeelname door senioren (dat volgens WIJZ soms ook een financiële reden heeft) willen we nogmaals pleiten om financiële drempels voor ouderen om deel te nemen aan sport, of familiebezoek weg te halen.
Dan een ander aspect van gezondheid: de vaccinatiebereidheid. We hebben tijdens corona gezien dat er in bepaalde wijken minder mensen zich lieten vaccineren. Wij zouden graag zien dat dit aspect mee wordt genomen in de wijkgezondheidsprofielen. Waarom was de bereidheid laag, lag dat aan taal, desinformatie? Ons doel hierachter is er daardoor ook een gericht beleid kan worden gemaakt op het verhogen van die vaccinatiebereidheid, wat de gezondheid ten goede komt. We zouden niet afhankelijk moeten zijn van gemotiveerde huisartsen die de straat op gaan, die hebben zelf al zwaar genoeg hebben met de werkdruk.
Tot slot: bestaanszekerheid
Rond kunnen komen van het werk dat je doet. Dat zou toch een zekerheid moeten zijn. Nu heeft de gemeente vaak niet zo veel te zeggen over salarissen van andere organisaties, maar wij zien een kans: wij willen dat werknemers die indirect werken voor de gemeente: bijvoorbeeld de schoonmakers, de horecamedewerkers, huishoudelijke hulpen minimaal 14euro per uur gaan verdienen. Net als alle gemeentelijke ambtenaren sinds dit jaar. We snappen dat dit niet van de een op de andere dag kan. Maar we hopen vandaag wel een meerderheid in de raad zover te krijgen dat we een minimaal een onderzoek, liefst al een voorstel kunnen ontvangen voor de begroting. Heerlen heeft dat besluit al genomen, de gemeenteraad van Utrecht heeft dat gedaan. Brede welvaart gaat ook over gewoon rond kunnen komen zonder afhankelijk te moeten zijn van allerlei regelingen, en wij willen deze afweging graag gaan maken bij de begroting. Zodat we meer nog iets meer mensen domweg gelukkig kunnen maken in Zwolle.
