Terug naar de toekomst

Ruim 2 weken na de desastreuze verkiezingsuitslag begint de rook wat op te trekken en is de afdeling Zwolle alweer gestart met de voorbereidingen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Op 3 niveaus hebben we inmiddels terug- en vooruit gekeken. Het campagneteam, de fractie en de ALV van 29 maart jl. We hebben weinig tijd om het vertrouwen van de Zwolse kiezer terug te winnen. Over minder dan een jaar kiezen we een nieuwe gemeenteraad. Samen moeten we vol aan de bak en daarvoor gebruiken we ook de reacties van ruim 50 leden van de afdeling over de staat van de PvdA.

Ondanks de vreselijke uitslag is de geestdrift, de sfeer en de betrokkenheid van onze Zwolse leden groot. Nog nooit hadden we zoveel vrijwilligers op de been als bij de laatste campagne. Gemiddeld 20 campaigners die zich bijna 2 maanden, 3 dagen per week hebben ingezet voor onze partij. Van twintigers tot tachtigers, ieder naar vermogen. Meer zelfs dan de gemiddelde campagne voor een gemeenteraadsverkiezing in Zwolle. Dat belooft veel goeds voor de komende tijd. Allemaal bevlogen leden die niet bij de pakken neerzitten, niet roepen of analyseren vanaf de zijlijn. Nieuwe, jonge leden die teruggaven de Zwolse afdeling leuk en gezellig te vinden. We zijn niet alleen maar een politieke organisatie maar ook een vereniging. Op 15 april gaan we al die leden die zich zo enorm hebben ingezet bedanken tijdens een vrijwilligersbedankavond. Dit allemaal onder de bezielende aanwezigheid van onze nieuwe campagnecoördinator Henk Nijland. Hij en zijn campagneteam hebben het geweldig gedaan, aan hen heeft het allemaal niet gelegen.

Ondanks de goede en gedisciplineerde evaluatie tijdens de ALV (Eefke, nogmaals bedankt) en de goede spirit, blijf ik persoonlijk met twee grote zorgen achter. Zorgen die ik al eerder in het bestuur deelde. Het ene is de staat rond ons huidige politieke systeem (representatieve democratie). Een systeem dat inmiddels 150 jaar oud is en piept en kraakt. Een systeem dat nog maar kan rekenen op het volle vertrouwen van 1/3 deel van de bevolking, vooral hoogopgeleiden. Zo’n 90% heeft nog steeds vertrouwen in onze democratie, maar dus niet meer in het huidige systeem van gekozen volksvertegenwoordigers. Vertegenwoordigers die voortkomen uit een select gezelschap van 1,7% van alle Nederlanders (leden van alle politieke partijen), waarbij een minderheid actief is en die bepaalt wie alle kiezers vertegenwoordigen.

Die andere zorg is de kloof tussen onze partij en de gemiddelde Nederlander. Die gemiddelde Nederlander die desgevraagd aangeeft dat de 3 meest onbetrouwbare beroepsgroepen bankiers, politici en ambtenaren zijn. Misschien niet helemaal terecht, maar het is een beeld en een gevoel bij mensen die voor een aanzienlijk deel tot de groep behoort waar wij traditioneel voor stonden en zich in de steek gelaten voelen en onze taal en wereld niet meer begrijpt. In de huidige netwerksamenleving is lid worden van een vereniging geen vanzelfsprekendheid meer. Ik ben bang dat als we als PvdA niet ook serieus nadenken over hoe we ons totaal anders organiseren, we over pakweg 15 tot 20 jaar irrelevant zijn geworden. Een verkiezingsuitslag goed en grondig analyseren en die resultaten gebruiken voor een goede gemeenteraadscampagne is voor de korte termijn vast effectief, maar voor de langere termijn ook?

Deze week vertelde iemand me dat het voor de politieke partijen eigenlijk al te laat is, het zijn brontosaurussen die nog niet weten dat ze uitgestorven zijn. De samenleving is zich sluipenderwijs en stilletjes al heel anders aan het organiseren als het om een eigentijdse democratie gaat, politieke partijen zijn straks niet meer relevant. Ik weiger me vooralsnog neer te leggen bij een toekomstvisioen dat we als PvdA niet langer relevant zijn. Maar blijven doorgaan met het vehikel van een politieke partij met leden heeft ook naar mijn idee zijn langste tijd gehad. Onwillekeurig denk ik terug aan een bezoek dat ik in december 2016 bracht aan het stadje Frome in Zuid-West Engeland. Die gemeenteraad bestaat voor 100% uit individuele, onafhankelijke leden. Twee verkiezingen terug kwamen ze met zo’n 40% in de raad, de laatste verkiezingen hebben ze alle traditionele politici verjaagt uit het gemeentehuis. Allemaal inwoners die vanuit een intrinsieke motivatie iets willen doen voor hun stad en niet meer bij een klassieke politieke partij willen horen. Allemaal eenlingen die vanuit hun hart en handen voor de stad een collectief vormen. Het functioneert uitstekend daar. Vooralsnog weiger ik me dus neer te leggen bij het toekomstvisioen van een irrelevante PvdA, maar ik denk dat we ons wel totaal anders moeten organiseren. Wat mij betreft beginnen we daar de komende gemeenteraadscampagne mee. Terug naar de toekomst

Edwin Broekman, voorzitter